ogólną teorią względności
Encyklopedia PWN
matematyka
nauka dedukcyjna, gałąź wiedzy, której cel można określić jako badanie konsekwencji przyjętych założeń.
[gr. mathēmatikḗ < máthēma ‘poznanie’, ‘umiejętność’],
pole fizyczne, pole sił,
forma materii pośrednicząca we wzajemnym oddziaływaniu jej form korpuskularnych (np. ciał niebieskich, cząsteczek, atomów, cząstek elementarnych).
fiz. koncepcja dotycząca oddziaływań fundamentalnych, w której zakłada się, że różne z pozoru oddziaływania są przejawem bardziej podstawowych oddziaływań, opisywanych w ramach jednej teorii;
hipotetyczny ośrodek wypełniający cały Wszechświat, o niezwykłych właściwościach, takich jak ujemne ciśnienie.
fiz. w teorii względności czas odmierzany przez poruszający się zegar idealny, który mierzyłby czas kolejno w inercjalnych układach odniesienia, w których by chwilowo spoczywał;
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
